زینت پرستش کنندگان الهى

امام چهارم با لقب "زین العابدین" و "سجاد" خوانده مى‌شود، چرا که او قبل از هر چیز بنده خالص و صالح خدا بود، و سجده‌های طولانی او، هر بیننده را به سوى خدا و پرستش خدا جذب مى‌کرد.

خداوند در حدیث لوح که آن نامه‌اى از سوى خدا به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است او را چنین معرفى کرده است: سیدالعابدین و زین اولیائى الماضین؛ او آقاى عبادت کنندگان و زینت اولیاى پیشین من است. یوسف بن اسباط مى‌گوید، پدرم گفت:

نیمه‌هاى شب به مسجد رفتم، جوانى را که به سجده افتاده بود دیدم که چنین با خدا راز و نیاز مى‌کرد: «سَجَدَ وَجهى مُتِعَفراً فى التُرابِ لِخالقى و حق له؛ صورتم خاک آلود، براى آفریدگارم سجده کرد، که خداوند سزاوار سجده است.»

به محضرش رفتم، دریافتم امام سجاد علیه السلام است، صبر کردم تا هوا روشن شد، به نزد ایشان رفتم و عرض کردم: اى فرزند پیامبر! چرا آن همه به خود زحمت مى‌دهى با این که خداوند تو را برترى بخشیده و تو در پیشگاه خدا مقام بسیار ارجمندى دارى؟ او با شنیدن این سخن منقلب شده و گریه کرد و فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

هنگامى که روز قیامت بر پا گردد هر چشمى جز چهار چشم گریان است:

1- چشمى که از خوف خدا بگرید؛

2- چشمى که در راه (جهاد) براى خدا نابینا شده باشد؛

3- چشمى که از حرام‌هاى خدا پوشیده شده باشد؛

4- چشمى که شب تا صبح در حال سجده بیدار باشد .

عبادت امام سجاد علیه السلام، پرستش کاملا آگاهانه و بسیار عمیق بود، او با لذت و شیفتگى مخصوص، آمیخته با عرفان کامل، خدا را عبادت مى‌کرد. ارتباط و پیوند او با خدا به گونه‌اى بود که روایت شده:

شبى براى عبادت برخاست، هنگام وضو، چشمش به ستارگان آسمان افتاد، و همچنان به ستارگان مى‌نگریست، و در اندیشه آفریدگار و آفرینش آنها فرو رفت، حیران و بهت‌زده در حالى که دستش در آب بود، به آسمان چشم دوخته بود تا صداى اذان صبح را شنید.

فاطمه سلام الله علیها یکى از دختران امیرمومنان على علیه السلام از جابر بن عبدالله انصارى تقاضا کرد که نزد امام سجاد علیه السلام برود، و به عنوان دلسوزى از آن حضرت بخواهد که جانش را از آسیب عبادت بسیار حفظ کند، زیرا او بر اثر عبادت بسیار، از ناحیه بینى و سر زانوها و کف دست‌ها و پیشانى، آسیب سختى دیده بود. جابر نزد امام سجاد علیه السلام رفت و آن حضرت را از تحمل آن همه رنج طاقت فرسا در عبادت برحذر داشت.

امام به او فرمود: اى همنشین رسول خدا! جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله آن قدر عبادت کرد که پاهایش ورم کرد، شخصى به او عرض کرد: چرا آنقدر به خود رنج مى‌دهى؟ فرمود: افلا اکون عبدا شکورا؛ آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم.

جابر به امام سجاد علیه السلام عرض کرد:

جان عزیزت در خطر است، کمتر خود را در فشار قرار بده. امام فرمود:

«یا جابر لا ازال على منهاج ابوى موتسیا بهما حتى القاهما؛ اى جابر همواره راه پدرانم (پیامبر و على) را مى‌پیمایم، و آنها را الگو قرار مى‌دهم تا به آنها بپیوندم.

صحیفه سجادیه، یکى از نمادهاى عرفانى و زاییده اندیشه‌هاى معرفت شناسى امام سجاد علیه السلام است که به عنوان زبور آل محمد صلی الله علیه و آله شناخته شده، و با مطالعه آن، مى‌توان به عظمت بى‌کران پرستش آگاهانه آن بزرگوار واقف شد.

"حجة الاسلام والمسلمین محمد محمدى اشتهاردى"

منبع:

http://tebyan.net/index.aspx?pid=44619

 حاوی لینکهای جالب و پرمحتوا

(مداحی و مولودی ، سخنرانی ، تصاویر زیبا و ....)